Ponoć najtrudniej zacząć a potem już idzie z górki ….

… aha czyli bierzemy głęboki oddech, robimy skłon i ruszamy…

… albo spuszczamy bombę na dotychczasowe życie i rzucamy się na głęboką wodę…

… albo czekamy na przysłowiowego kopa w cztery litery a następnie siadamy i załamujemy rączęta lejąc rzewnie łzy,

albo przechodzimy do punktu pierwszego i drugiego jednocześnie.

Zaczynamy zadawać sobie pytania : banalne, proste, coraz bardziej skomplikowane, o zgrozo egzystencjalne. Przypominamy sobie swoje marzenia, plany, spoglądamy w lustro i zadajemy sobie proste a zarazem bardzo skomplikowane pytanie: jeżeli nie teraz, to kiedy.

I nie chodzi tu o zrzucenie paru zbędnych kilogramów, co przy okazji, mogłoby się mimochodem przydarzyć.